21 Kasım 2016 Pazartesi

Hüzünlü Bir Ayrılış Hikayesi



Sonunda tamamladım..Yaza yetişmedi yaz renklerindeki bu yastık, ama bu yazın en iyi arkadaşıydı benim için. Yazın en telaşlı, stresli, en hastaneli, seyahatli günlerinde refakatçilik, aşçılık, bir şeylerin ucundan tutma koşturmacalarımda can yoldaşlığı yaptığımız, molalarımın tanığı, ayaklarımı dinlendirmelerimin bahanesi, her şeyin ortasına kendime kaçtığım anların tek tanığı.. 

Bitirmenin gururu, mutluluğu, sadece ben, o ve tığımızın paylaştığı o gizli randevuların nihayetlenmesinin hüznüne karışırken, bu yaza yetişmese de, işte, önümüzdeki yaza kısmet..Şimdi, vira bismillah, yeni limanlara yolculuk..








8 yorum:

  1. Zaman oyle hizli akiyor ki... Bir bakmissiniz gunesin altinda yerini bulmus. Cok guzel olmus bu arada. Ellerinize saglik.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim, umarım güneşli günleri görürüz, ömrümüz olsun yeter ki:))

      Sil
  2. Gerçekten yazı anımsatıyor renkleriyle. Ama örgü olması da kışa göz kırpıyor sanki;) Ellerinize sağlık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet evet, buradan yürürüm ben, tamamdır, hariklasın sen, sevgiler

      Sil
  3. Ellerinize sağlık, Elif Hanım, çok tatlı görünüyor. Kim evinde böyle bir güzelliği istemez?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkürler, o sizin tatlılığınız, güzel gözleriniz..

      Sil

Ne dersiniz?

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...